![]() |
źródło |
Tadeusz Miciński – Stygmaty św. Franciszka z tomiku W mroku gwiazd
![]() |
źródło |
Tyś umarł? nie wiem, lecz się zbudziłem ze łzami
i jeszcze grają chóry tych anielskich lutni
i moje serce, jakby fala, łka mi
i słyszę — cicho szepcą Twoi ucznie smutni.
Czytałem księgę w prześwietlonych zbożach —
kronikę Twoich męczarń i Twych bólów świętych —
wtem, jakby świat mi roztęczył się w oczach
i jakby kwiaty szumią w stepach wniebowziętych:
tak-żeś się cieszył, gasnąc — tak radował w Panu,
konając — i czułem ból Twojego ciała
i dusza moja — ach, gorzko płakała,
żeś jej tam nie wziął — jak kłos zżęty z łanu
i rzucony na drogę pod żelazne koła
w pył…
Mikołajowi N. w Kriestowozdwiżeńsku.
Kostas Kariotakis – Sen
![]() |
źródło |
Czy będzie nam dany taki dar od losu
byśmy nocy pewnej umrzeć mogli
na ojczystym wybrzeżu zielonym?
Zaśniemy słodko niczym małe dzieci,
a ponad nami, ku niebu zapragną
umknąć gwiazdy i wszystkie ziemskie rzeczy.
Niczym sen będzie pieścić nas fala.
I niczym fala, sen nasz błękitny
do krain weźmie nas, gdzie się nie jest.
Miłosną pieszczotą będzie wiatr w naszych włosach,
tchnienie alg zewsząd nas otoczy,
i choć wiedzieć nie będziemy, oczy nasze
śmiać się będą pod zamkniętymi powiekami.
Wszystkie róże się pochylą na gałązkach
i by nam służyć za podgłówek, nadejdą.
Aby sen nasz uczynić harmonią