Dlaczego ludzie muszą być tak samotni? Jaki to ma sens? Na tym świecie żyją miliony ludzi; każdy z nich tęskni, szuka spełnienia u innych, a jednak się izoluje. Dlaczego? Czy Ziemia powstała tylko po to, by pielęgnować ludzką samotność?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Murakamiego, ale mam nadzieję, że nie ostatnie. Ten autor ma tak sprecyzowany i indywidualny styl pisania, że wydaje mi się, iż jego książki można albo kochać, albo nienawidzić. Ja zdecydowanie powoli zakochuję się w jego twórczości.

Haruki Murakami jest współczesnym japońskim pisarzem, eseistą i tłumaczem literatury amerykańskiej. Zadebiutował w 1979 roku, wygrywając konkurs literacki powieścią Słuchaj pieśni wiatru. Aktualnie jest autorem 13 książek. W 2006 roku został uhonorowany nagrodą Franza Kafki. W ubiegłym roku był jednym z faworytów do Literackiej Nagrody Nobla.

W marzeniach nie musisz ustanawiać żadnych podziałów. Żadnych. Granice nie istnieją. Tak więc w marzeniach kolizje prawie się nie zdarzają. A nawet jeżeli, to nie bolą. Rzeczywistość jest inna. Rzeczywistość kąsa.

Tytułowy sputnik jest sztucznym satelitą. Pierwszego sputnika w kosmos wystrzelili Rosjanie, 4 października 1957 roku. W języku rosyjskim „sputnik” znaczy tyle co „towarzysz podróży”. Bohaterowie Murakamiego podróżują razem po naszej planecie, a mimo to są samotni. Na kartach tej powieści znajdziemy mnóstwo bólu, tajemniczych wydarzeń i niezrozumienia.

źródło

Sumire jest młodą kobietą, która porzuciła edukację tylko po to, by spełnić swoje wielkie marzenie o zostaniu pisarką. Niestety, w jej dorosłym życiu nic nie idzie tak, jak powinno. Nie zarabia. Utrzymuje się z drobnego stypendium od rodziców, przez co nie stać jej nawet na telefon domowy, co skutkuje koniecznością korzystania z budki telefonicznej. Nie byłoby to uciążliwie, gdyby nie fakt, że najlepszą porą na wykonywanie telefonów była dla niej godzina 4 rano! W takiej właśnie Sumire zakochał się młody nauczyciel literatury. Nie przeszkadzały mu jej dziwne pytania, niechlujny styl ubierania oraz pogoń za niedoścignionym marzeniem. Niestety, młoda powieściopisarka nie odwzajemniała jego uczucia, wręcz przeciwnie. Zakochała się w Miu – kobiecie niemal dwukrotnie starszej od niej. Jednak to właśnie ona przewróciła jej życie do góry nogami. Nakłoniła ją do porzucenia pisarstwa i zostania jej sekretarką, a następnie zabrała ją na długą podróż po Europie, gdzie Sumire zniknęła w niewyjaśnionych okolicznościach.

Narratorem opowieści jest młody nauczyciel, zakochany w Sumire. Jesteśmy skazani na widzenie jego oczami zarówno młodej pisarki, jak i jej relacji z Miu. Jest to dosyć ciekawy zabieg, zważywszy na to, że to wokół Sumire kręci się cała historia. 

Jestem przeciwniczką trójkątów w powieściach. Ten motyw jest wykorzystywany stanowczo zbyt często i zazwyczaj sprzyja tylko rozchwianiu bohaterów. U Murakamiego jest inaczej. Nie wyobrażam sobie tej książki bez niespełnionej miłości trójki bohaterów. Jest w tym połączeniu coś niezwykłego.

Sputnik Sweetheart to opowieść o samotności, przyjaźni, seksualności, a także wzruszające studium miłości. Myślę, że to naprawdę dobra książka i osoby, które chciałyby poznać twórczość Murakamiego, tak jak ja, powinny po nią sięgnąć.