Jakiś czas temu opowiadałam o wydaniu „Fragile. Warsztat”, tym razem chciałabym skupić się na najnowszym – „Wojna o wojnę”.

Podobnie jak pierwszy numer magazynu ten również jest poświęcony szeroko pojętej kulturze. Moim zdaniem stały podział czasopisma to doskonały pomysł, dzięki niemu „Fragile” to pismo kulturalne w pełnym tego terminu znaczeniu. 

Wydanie to porusza kwestię wojny i sposobów jej ukazania w literaturze, muzyce, filmie, sztuce. Ponadto zostały omówione tematy antropologii i cyberwojny, które wydają się dopełnieniem kulturowego spojrzenia na ów motyw. Autorzy z pewnością zadbali o kompozycję czasopisma i dobór treści, tak aby możliwie najszerzej przedstawić zagadnienia składające się na dane teksty.

Czytając, mamy wrażenie, że całość została dokładnie przemyślana, a artykuły dopracowane pod każdym względem, przedstawiające temat z różnych perspektyw. Warto zaznaczyć, że nie jest to czasopismo proste, ale interdyscyplinarne, przeznaczone dla osób, które cenią sobie analityczne rozważania i dyskursywne podejście do omawianych kwestii. Z pewnością nie powinny po nie sięgać osoby oczekujące zwyczajnego, niewymagającego magazynu, gdyż mogą się do niego zrazić.

Autorzy „Fragile” kładą nacisk przede wszystkim na współczesną kulturę i jej obecność w życiu każdego z nas. Niewątpliwie jest to pismo ambitne, które skłania się ku tematom nieco zapomnianym; stawia pytania i stara się na nie odpowiedzieć za pomocą przystępnych środków, jakimi są język i obraz. Różnorodne przedstawienia uświadamiają nam, że każdy motyw zasługuje na uwagę i rzetelne opracowanie.

W Liście od redakcji czytamy: Każdy temat powinno się traktować jak najbardziej poważnie – ale wagę słów wypowiadanych na temat wojny z jakichś powodów odczuwa się podwójnie. Sądzę, że to niezwykle istotne słowa, podkreślające, że żadna sprawa się nie przedawnia, a spojrzenie na nią z perspektywy czasu sprawia, że staje się ponadczasowa.