Każdy odcinek Nie z tego świata opowiada nową historię. Oczywiście jeden z wątków głównych jest obecny cały czas, ale w każdym nowym odcinku możemy spodziewać się innych perypetii Deana i Sama. Szczerze mówiąc, nie jestem tym zachwycona, ponieważ wolałabym jakąś ciągłość, a pojawia się ona dopiero mniej więcej w czwartym sezonie. Niemniej jednak, jeśli dacie sobie z tym radę na początku, to później nie będzie wam to przeszkadzać.

Serial jest ciekawy, dużo w nim nagłych zwrotów akcji. Nigdy tak naprawdę nie wiadomo, jak skończy się odcinek. Radzę przygotować się także na dużą dawkę dobrego humoru, którego w Supernatural naprawdę nie brakuje. Wszystko za sprawą przystojnego Deana, który potrafi być albo rozbrajająco zabawny, albo śmiertelnie poważny. Sami zdecydujecie, co bardziej do niego pasuje. Sam to… sama nie wiem, jak go określić. Niby sympatyczny, miły, ale momentami trochę nijaki. Oczywiście nie przekreślam go, ale czegoś mi w nim brakuje. Reszta bohaterów jest mało znacząca, przynajmniej w początkowych sezonach. Później pojawia się więcej wątków i więcej różnych osób, ale żadna na dłużej nie przykuła mojej uwagi. No, może oprócz Castiela (Misha Collins), który jest aniołem i pomaga Deanowi i Samowi. Ale to już całkiem co innego.

Ogólnie serial jest bardzo ciekawy. Wciągający, gwarantuje miłe spędzenie wolnego czasu, a dodatkowo pobudza nas do myślenia nad zagadkowymi wątkami. Ostrzegam tylko, że jeśli jesteście trochę strachliwi, to powinniście oglądać go za dnia… Jest lekki dreszczyk. Polecam gorąco!