Zaledwie dwa miesięcy temu na Festiwalu Filmowym w Gdyni świętowano 90. urodziny Andrzeja Wajdy. Z tej okazji wydawnictwo MG postanowiło uczcić reżysera, wydając biograficzną książkę Wajda. Kronika wypadków filmowych. Choć Wajda był już w podeszłym wieku, nikt się nie spodziewał, że niedługo radość świętowania zmieni się w smutek żałoby po odejściu mistrza polskiego kina.

Tytuł: Wajda. Kronika wypadków filmowych
Autor: Bartosz Michalak
Wydawnictwo: MG

Bartosz Michalak, we współpracy z wydawnictwem MG, skupił się w ostatnim czasie na przybliżeniu czytelnikom sylwetek polskich twórców filmowych. W Zatrzymanych w kadrze opowiadał o najważniejszych według niego operatorach pochodzących z naszego kraju. W książce mowa była także o najsłynniejszych polskich reżyserach, w tym o Andrzeju Wajdzie. Kronika wypadków filmowych została z kolei w całości poświęcona twórcy Popiołu i diamentu. Obie książki łączy podobna okładka – biało-czarne zdjęcie z tytułem zapisanym jaskrawym kolorem – będą więc dobrze prezentowały się obok siebie na półce.

Ziemia obiecana (1974)

Nie jest to klasyczna biografia. Składa się z wypowiedzi aktorów, scenarzystów, muzyków i innych członków ekipy filmowej, którzy współpracowali częściej lub rzadziej z reżyserem. Niektórych zaskoczyć może obecność w tym gronie Anny Muchy. Celebrytka, będąc jeszcze niewinnym dziecięciem, debiutowała jednak w Korczaku z 1990 r. Wspomniani twórcy tworzą w książce portret artysty składający się z ich opowieści, przeróżnych anegdot i wspomnień. Wszystko to starannie uporządkował Michalak i dodał do powstałego materiału autorski komentarz.

Człowiek z żelaza (1981)

Nietrudno zgadnąć, że wypowiedzi mają charakter laurkowy. Wszyscy wspominają Wajdę pozytywnie, nie szczędzą mu pochwał. Reżyser nie jest tu jednak pomnikiem. Wypowiedzi osób mniej lub bardziej blisko związanych z Wajdą kreślą portret człowieka namacalnego, bliskiego rzeczywistości. Sporo tu ciekawych, nieznanych szerzej historii, które wnoszą do książki sporo humoru. Kronika wypadków filmowych została napisana prostym językiem, a w jej konstrukcji zachowano zasadę chronologicznego układu zdarzeń – jest to więc pozycja, którą czyta się łatwo i przyjemnie.

Katyń (2007)

Książka Bartosza Michalaka to nie tylko opowieść o Wajdzie, ale też wędrówka po historii polskiego kina. Zaczynamy od połowy lat 50., by przemierzać kolejne lata aż do współczesności. Każda dekada to inna epoka, rzeczywistość nieustannie się zmienia, a wraz z nią język ruchomych obrazów. Nie wszystkie filmy Wajdy były spełnione, ale nie można mu odmówić, że przez całą swoją karierę nie zrezygnował z autorskiego kina, wciąż poszukując nowych form wyrazu. Po raz ostatni będziemy mogli się tego przekonać w styczniu, kiedy to premierę będą miały Powidoki – ostatni film mistrza.