
Człowiek w XXI wieku często tęskni za spokojem, chwilą wytchnienia, ukojeniem nerwów, odpoczynkiem od codziennych wielkich spraw. Czyż ta tęsknota nie jest powrotem do korzeni? A gdyby czas na nowo, chociaż przez chwilę, zaczęło odliczać słońce? Pamiętajcie o ogrodach, przecież stamtąd przyszliście…
Bluszczem ku oknom
Kwiatem w samotność
Poszumem traw
Drzewem co stoi
Uspokojeniem
Wśród tylu spraw
Pamiętajcie o ogrodach
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa tylko liście
Pamiętajcie o ogrodach
Czy tak trudno być poetą
W żar epoki nie użyczy wam chłodu
Żaden schron, żaden beton
Kroplą pamięci
Nicią pajęczą
Zapachem bzu
Wiesz już na pewno
Świeżością rzewną
To właśnie tu
Pamiętajcie o ogrodach
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa, tylko liście
Pamiętajcie o ogrodach
Czy tak trudno być poetą
W żar epoki nie użyczy wam chłodu
Żaden schron, żaden beton
I dokąd uciec
W za ciasnym bucie
Gdy twardy bruk
Są gdzieś daleko
Przejrzyste rzeki
I mamy XX wiek
Pamiętajcie o ogrodach
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa, tylko liście
Pamiętajcie o ogrodach
Czy tak trudno być poetą
W żar epoki nie użyczy wam chłodu
Żaden schron, żaden beton
Ten utwór to chyba najpiękniejszy hołd oddany naturze przez człowieka, a jednocześnie najbardziej rozpoznawalny utwór Jonasza Kofty. Apeluje do ludzkich stworzeń, by pamiętały o ogrodach, zwracając uwagę na to, że sami są częścią natury, od niej pochodzą. Być może jest to odniesienie do stworzenia przez Boga świata i pierwszych ludzi, którym dał we władanie ogrody Edenu. Zwraca uwagę na rajskie przymioty ogrodu – miejsce ukojenia, spokoju, schronu przed niebezpieczeństwem. XXI wiek charakteryzuje niesamowicie szybkie tempo życia, pośpiech, brak czasu dla siebie, uprzemysłowienie, technologia. Poszukujemy rozrywek dostarczających wielu różnorodnych bodźców, oddziałujących na różne zmysły, wręcz bombardujących. Czyż jednak natura nie oddziałuje również na każdy zmysł, jednocześnie zapewniając spokój? Można ją podziwiać, słuchać, dotykać, smakować, delektować się zapachami. Warto pamiętać, skąd przyszliśmy i dokąd zmierzamy, warto chociaż czasem odpocząć w rajskim azylu.