Do czego może doprowadzić alkohol? Do znęcania się nad dziećmi, do szydzenia z nich, do zniszczenia psychiki na całe życie. Alkoholicy nie cofają się przed niczym, są chorzy, fascynuje ich to, co złe, i chcą więcej, i więcej.
Autor: Camilla Lackberg
Wydawnictwo: Czarna Owca
Jak zapewne w każdej części, jest wzmianka o życiu prywatnym Patricka i Eriki. Za sześć tygodni mają się pobrać, jednakże natłok obowiązków sprawia, że Erica boi się, że nie zdąży wszystkiego przygotować na czas. A wszystko to ze względu na przyjęcie do domu swojej siostry Anny, która po zabiciu męża (we własnej obronie, przez co nie została skazana) trafiła pod jej opiekę. Anna, jak i inne osoby po traumatycznych przeżyciach, wpada w depresję. Nic ją nie interesuje, nie chce namówić się na psychologa. Czy siostra będzie w stanie wyprowadzić Annę z tego?
Nie mogę również zapomnieć o Mellbergu, który próbuje pokazać swoją wyższość przez to, że jest szefem, choć do policjantów z górnej półki to on nie należy. Jednak w tej części trochę jakby odpuścił. Dzięki opowieściom z jego życia zauważyłem, że nie jest taki zły i można go nawet trochę polubić.
Aż napiszę: NIESTETY, ale ta pozycja jest bardzo przewidywalna. Znacznie różni się od Kamieniarza. Może to taki przerywnik po bardzo dobrej części, może to goniące terminy. W końcu Lackberg po roku wydała tę część. Ofiara losu sama w sobie nie jest zła, pod koniec są świetnie dawkowane emocje, ale brakowało mi tego napięcia, tego zastanawiania się, co będzie dalej, ile osób jest zamieszanych w to wszystko. Jednak od początku można się domyślić, kto stoi za morderstwami. Trochę szkoda, ale tak czy inaczej Camilli nie ujmuje dobrego pisarstwa.
